මහත්තයා මේ ඉතුරු සල්ලි... මහත්තයා ... මහත්තයා...
ඉතුරු රුපියල් දෙක වෙනුවෙන් උඹ කැ ගහපු තරමක්. කමක් නෑ .තියාගනින්.දුවගෙන ඇවිත් දුවන්න ගත්ත කෝච්චියට නැගගත්ත එකම මදිද. හ්ම්ම්. සෙනගත් අඩු එකේ ඔන්න ඔහෙ ඉදගෙනම යනවා.
මූණ පේන්නෙ නැති වුණාට මොකද පොඩි එකා මට ගහපු පයින් පාරට ඇස් දෙක ටිකක් හීන් කරලා මගෙන් සමාව ඉල්ලන්න ඇති.
"ඔයා කොහෙද ?"
"කෝච්චියට නැන්ගා"
ඒ ඇති. මම නිදාගත්තා.කොහෙ නිදාගන්නද. මේ පොඩි එකාට දාන්ගලේ. පයින් ගහනවා, ඇගට පනිනව, ඔළුවට අනිනව ඉවරයක් නෑ. ඔන්න ඔහෙ ජනේලෙන් එළිය බලාගෙන යනවා.පොඩි එකාටම ඇති වෙලා නතරකලොත් ටිකක් නිදාගන්නවා.
"මේ මරදාන දුම්රිය ස්ථානයයි. හතරවන වේදිකාවට පැමිණි දුම්රිය කොළඹ කොටුව දක්වා පමණයි"
ඇති යන්තම්. පොඩි එකත් අරන් කළු ලෝගුව පොරවගත්ත ගෑණු කෙනා බැහලා ගිහින්.දන්නෙම නැතුව නින්දත් ගිහින්.
ෆෝන් එක අතට ගත්තෙ කාටවත් කථාකරන්න නෙමෙයි. පුරුද්දට වගේ.
"අවුරුදු ගානකින් ලගට දකින්න ලැබුණෙ.හරිදාවට බැනලා ආයෙත් කවි ලියන්න එපා.එහා පැත්තෙ මහත්තයා ඉදගෙන ඉද්දි ඔයා ලග ඉදගෙන අඩන්න ඉඩ ලැබුණෙ ඒ බැනපු හරිදාව හින්දා. පරිස්සමින් ඉන්න"
ඉන්ගිරිසියෙන් එවලා තිබුණෙ. හ්ම්ම්!!!
No comments:
Post a Comment