Friday, September 14, 2012


ජීවන මං පෙතේ සොදුරුතම නිමේශයන් ආවර්ජනය කරනු වස් මතක සැමරුම් සයුරේ කිමිදෙන කල්හි ගොඩ පීනන්නට නොහැගෙන තරම් දුරක කිමිදෙන්නට සිත සකසන සයුරු පතුලක් මිනිසෙකුට හිමිවීම සැබෑවටම වාසනාවකි.ඒ සයුරු තලයෙ සොදුරුතම නැවතුම්පල පාසලයයි නොපැවසීමට සිත ඉඩ නොදේමැයි.දැනුම් තේරුම් වයස ඇරඹුම සිටම පාසලෙදී සමීපතමයන් විශාල ගණනක් ඇසුරු කිරීමට අවකාශ ලද අතර ඒ තුළ මිතුරන් මෙන්ම මිතුරියන්ද බොහෝ වූ අතර දුක සතුට බෙදාගත් හොදම මිතුරාද එහි විය.පාසැල් කටයුතු මෙන්ම විශය බාහිර කටයුතු වලටද දෙදෙනා එක්ව සහබාගී වූ අතර එහිදී එක් එක් අංශ වලදි හැකියාවන් වෙනස් වුවත් අප දෙදෙනාම සමස්තයක් ලෙස ගත්කළ පාසලේ සමාන හැකියා පෙන්වූ අයවලුන් විය.සෑම කටයුත්තකදිම අප දෙදෙනා එකිනෙකාට සහාය වෙමින් කටයුතු කළේ එනිසාම විය හැක.ඇසුරු කළ මිතුරු මිතුරියන් අතරින් පාසල තුළ අප පන්තියෙ මිතුරු මිතුරියන් මහත් ලෙස සමිපව ආශ්‍රය කල අතර සෑම විටම උදව් උපකාර කරමින්,එකිනෙකා වෙනුවෙන් පෙනි සිටිමින් ගතකළ කාලය සැබැවින්ම සුන්දර විය.පාසලේ නවවන වසර පමණ වන තෙක්ම ඉගෙනීම් කටයුතු ක්‍රීඩා කටයුතු හා වෙනත් බාහිර කටයුතු මගින් ගුරුවරුන්ගේ හිතදිනා ගැනීමට,පාසැල තුළ දිප්තිමත් සිසුවෙකු වීමට උදෑසන රැස්වීමේදී සහතික,තෑගි ගරුබුහුමන් ලබගැනීමට අනෙකුත් සිසුන් සේම ඇලුම් කළ අතර එයට දැරෑ වෑයම තරමක් දුරට සාර්ථක නොවූවාම නොවේ.එනිසාම පාසලේ කටයුත්තකදී පෙරමුණ ගෙන කටයුතු කරන සිසුන් අතර සිටිමින් වගකිවයුතු යමක් ඉටු කරන සිසුවෙකු විමට ගුරුවරුන්ගෙන්ද අනුමැතිය නිරායාසයෙන් හිමි විය.එය සැබැවින්ම ආඩම්බරයට කරුණක් මෙන්ම පාසලේ යම් වරදකට හසු වූ විට ලැබෙන දඩුවම මදක් හෝ අවම කරගැනීමටද හේතුවක් වූ බව නොරහසකි.එනමුදු ගුරුවරුන්ගේ ආදරය සෙනෙහස වැරදි අයුරින් බාවිතා නොකල බවද ආඩම්බරයට කරුණකි.මිතුරන් සමග විනෝද වීමට කළ කි දෑ එමටයඑය සැබෑවටම සුන්දරය.
ඉගෙනීම් කටයුතු වලට තිබු දක්ශ කම නිසාම නොවුනත් උපකාරක පන්තියක අවශ්‍යතාව නවවන වසර දක්වාම නොදැණුනි.නමුත් ඉන් පසුව උපකාරක පන්තියකට සහබාගී විමට තීරණය කළේය.ඒ අනුව නවවන වසර පළමු මාස දෙක අවසනදීම උපකාරක පන්ති යාම ආරම්බ කළේය.නමුත් පළමුව සහබාගි වු ගණිතය පන්තියටම දිගටම සහබාගී වීමට නොහැකිව එය මාස හයක් තරම් කාලයකට සීමා වූයේ පන්තියේ මා ලගින් අසුන්ගත් මිතුරාගේත් මාගේත් මහත් වු බුද්දි සම්බාරය හා මා මිතුරන්ගේ නොමසුරු සහයෝගය නිසාවෙනි.අප ගණිතය පන්තිය පැවතියෙ පාසැල්  දිනකම පාසලින් පසු වු අතර අප ගුරුතුමා පන්තිය තුළදි ළමුන් විසි දෙනෙකුටවත් දඩුවම් නොකළ දිනක් මාගෙ මතකයෙ නොමැත.ඉගැන්විමෙ හසළ හැකියාවකින් හෙබි එතුමා මිටර රූළ යොදාගත්තේ විශය ඉගැන්වීමට පමණක්ම නොවේ.එය අප සෙල්ලම් වයසයි.එදින පාඩම ජ්යාමිතියයි.ඇතැම් සිසුන් කවකටුව අමතක වි පැමිණියත් එදින පන්තියට සහබාගි නොවී නිවෙස් කරා පිටත් වන්නෙ ගුරුතුමාගෙන් දඩුවම් ලබා පන්තියේ මිතුරන්ගෙ උසුලු විසුලු වලට ලක්වීමට ඇති අකමැත්ත ලැජ්ජාව නිසාවෙනි.නමුත් කවකටු පෙට්ටියම නිවසෙ දමා ගොස් තිබුණත් කිසිදු පැකිලීමකින් තොරව එදින පන්තියට සහබාගි විමට මාත් මාගෙ මිතුරාත් අදිටන් කරගත්තෙ මිතුරන්ගෙ උසුලු විසුලු , ගුරුතුමාගෙ අපහාසයන් වලට ලක් වුවත් කෙලෙස හෝ ඉගෙන ගන්නවා යන අරමුණෙන් නොවූ අතර එවැනි දෑ විදදරා ගැනිමට අප පාසලේ විදුහල්පතිතුමා ඇතුලු ගුරුමණ්ඩලය වෙතින් අප ලබා තිබූ නිසග පුහුණුව හා පළපුරුද්ද නිසාවෙනි.පන්තියට යන අතරමග තිබු නිවසට ගලක් ගසා එහි සිටි සීයාගෙන් බැණුමක් නොඅසා පන්තියට ගියහොත් ඉගෙන ගන්නා දෙය පිහිටන්නෙ නැතැයි යන අප මිතුරන් අතර වු දැඩි විශ්වාසය නිසාවෙන් සුපුරුදු පරිදි එම කාර්යත් ඉටු කර පන්තිය වෙත ලගා විය.වේලාව සවස තුන විය.එය අප ගණිත පන්තියෙ ආරම්බයයි.
“ළමයි කවකටුවෙන් තමන් කැමති අරයකින් රවුමක් අදින්න.”
එය පන්තිය ආරම්බ වි ටික වෙලාවකින් ලද ගුරුතුමාගෙ විදානයයි.ගුරුතුමා ලග ලගම එන බව දැකිමත් කවකටුවක් ලග නොමැති විමත් තුළ ඇති වු අර්බුදයෙන් මිදිමට ක්ශණිකව විසදුමක් ලැබීම මහත් අස්වැසිල්ලක් විය.එය කෝණමාණයයි.කෝණමාණය බාවිතාකරමින් රවුමක් ඇද එය සිදුකරන ආකාරය අසරණව සිටි  මිතුරාටද කියා දීමට තරම් මා කාරුණික වුවත් එහි කේන්ද්‍රය හිල් කර එය මට පැවසිමට තරම් මිතුරා කාරුණික නොවිය.ගුරුතුමා සුක්ශමය. මීට්‍ර රූල මාගේ පිට මත පතිත වන විට මිතුරාගෙ මුහුණ දැක මා මුවගට ආ සිනහව ගුරුසිත නොමග යැවූ බව වැටහුණෙ ඉන් පසු එක දිගටම එල්ල වූ දැඩි පහරවල් සමග යාන්තමට වාගෙ ඇසුණු
“උඹට තව හිනාද යකෝ”
යන ගුරුතුමාගේ සුමිහිරි වදන් පෙළ නිසාවෙනි.එය පළමු ගණිත පන්තියේ අවසානය  විය
***.
“Good morning”
ජීවිතයේ කිසි දිනෙක අමතක නොවන වදනක් බවට පත් විය.උදෑසන හමුවන හිතවතකු වෙනුවෙන් මුවින් නැගෙන මේ වදන් පෙළ ජීවිතය තුළ මහත් වෙනස්කම්, හැලහැප්පීම් අමිහිරි කටුක මතකයන් සමගින් සදාතනික මතක සැමරුම් තනන්නට මූලාරම්බය විය.එය එක් උදෑසනකි.සැබෑවටම ලස්සන සැබෑවටම සුන්දර උදෑසනකි.
“මචන් අන්න අරුන් සෙට් එක තුන වසර හෝල් එක ලග ඉන්නවා.”
වේලාව උදෑසන 7 ට පමණ ඇත.එය අප මිතුරු කැල තුළ සිටි කුඩාම සගයාගේ හඩයි.ඒ වදනින් තොරතුරු සැපයුවේ අප විසින් දින ගණනක් පුරා සොයමින් සිටි ගොදුරක් පිළිබදවයි.අප මිතුරු කැළ අතර ආදර සබදතාවක් තිබූ එකම මිතුරා නොවුණත් වැඩි කාලයක් එකම සම්බන්දතාවය කරගෙන ගිය එකම මිතුරා ඔහු විය.මෙය එහි අතුරු ඵලයකි.මොහුගේ පෙම්වතියට 12 වසර අයියා කෙනෙක් පෙම් හසුනක් දීමට මාස කීපයක සිට වෙර දරයි.ඒ මදිවට පාසැල් බසයේදී ඒ ගැන දෙතුන් වතාවක් ඇයගෙන් විමසාද ඇත.මේ පිළිබදව අප මිතුරාට ඇය පැවසූ පසු ඔහු තනිව වීරයා වන්නට ගොස් අයියලාගෙන් හොදට සැලකුම් ලබා තිබුණි.අප එය දැන ගනිද්දී සියල්ල සිදු වී හමාරය.අප මිතුරු කැළේ සිට්යවුන්ගෙ මතයට අනුව අප මිතුරාට පහර දීමෙන් පසුව නිහඩව සිටිම 10 වසර සිසුන් හැටියට අපට මහත් නින්දාවකි,අවමානයකි.ඒත් මාගේ නිගමනයට අනුවනම් මෙයට වඩා මහත් වු අවමාන වලට අප පාසලෙදි ලක්ව ඇත්තෙමු.එයට හේතුව උදෑසන රෑස්විම ඉදිරිපිට දණගසාගෙන සිටීම,පන්තියේ ඩෙස් එක උඩට නැග කන් දෙක අල්ලගෙන සිටිම වැනි තවත් බොහෝ දේවල් අප මිතුරු කැල කල සුලබ පාසල් ක්‍රියාකාරකම් බැවිනි.මේ බව අප මිතුරාගේ සිදුවීම දැනගත් අවස්ථාවෙ පැවසු විට මාගෙ සාඩම්බර මිතුරු කැල පවසා සිටියේ,
“අඩො එහෙම කතාකරන්න එප මචන්,පිනාගෙන් ගුටිකන එක වෙනම දෙයක්.මේක වෙනයි මචන්.මේක අපේ කොල්ලෙක්ගෙ කෑල්ලගෙ සින් එකක්,මේකට අපි මුකුත් නොකර කවුද කරන්නෙ?ඕකට රිටර්න් එකක් දෙන්නම ඕනෙ.උගෙ කොහොමත් ඔලුවත් ටිකක් වැඩියි”
ලෙසයි.
“අනේ පල යකො යන්ඩ.තොපි ගහයි.ඊට පස්සෙ ශිශ්ය නායක රැස්විමෙදි චාටර් වෙන්න වෙන්නෙ මටයි මෙකටයිනෙ”
කියල කියන්න මගෙ කටට ආවත් මිතුරකු පහර කා ඇති නිසාවෙන් එය ආයාසයෙන් වළක්වා ගත්තේය.දැන් මාද මෙය අපට වූ මහත් අවමානයක් ලෙස දකින්නට ආරම්ඹ කල යුතු බව ඉටාගතිමි. එනිසාම එම අවමානයෙන් ගැලවිමට අවස්ථාවක් සොයමින් පසු වුවත් එයට අවස්ථාවක් නොලැබුණේ පාසලේදිවත් පාසලෙන් පසු ටවුන් එකේදිවත් ඒ අයියා අපට මුණ නොගැසුණු නිසාවෙනි.කෙසේ හෝ අවමානයෙන් මිදිමට අද හොදම අවස්ථාව හිමිව ඇත.එය අපගෙ 10 වසර පළමු වාරයයි.අප මිතුරු කැළේ වූයේ අප පන්තියෙ මිතුරන් පමණක්ම නොවෙයි.මෙය අප පන්තියේත් 12 වසර සිසුන් කිහිප දෙනෙකුගේත් අතර ගැටලුවක් නොවි 10 වසරත් 12 වසරත් අතර ගාඇටලුවක් වූයේ එ මිතුදම නිසාවෙනි.අප අයියලා සමග ගැටෙන්නට මල්ලිලා සමග ගැටෙනවාට වඩා කැමති වූයේ ගැටුමින් පසු විදුහල්පතිතුමා ලගට ගොස් කරුණු දැක්වීමේදී එතුමා
“මොනවද යකෝ මේ පොඩි එවුන්ට චන්ඩිකම් පෙන්නන්නෙ”
ලෙස අපට චෝදනා කරනවාට අප සිත් තුළ වූ අකමැත්ත නිසාවෙනි.කෙසේ හෝ අප දින ගණනක් සෙවූ ගොදුර හමු විය.අප කැන්ටිම අසලින් පිට වන විට සිටියේ දහදෙනෙකුටත් අඩු පිරිසක් වුවත් මේ පුවත සැලවීමත් සමග යුද පිටිය වූ තුන වසර හෝල් එක ලගට ලගාවන විට අප කණ්ඩායම තිහකට වැඩි මිස අඩු නොවිණි.මෙවැනි අවස්ථාවකට සහබාගී වනවිට ශිශ්යනායක ලාන්ඦ්නය ගලවා දැමීම නුවණට හුරු හෙයින් මාත් මගේ මිතුරාත් එය ගලවා සාක්කුවට දමාගත්තේ ගමන අතරතුරදීමය.මෙය අපගෙ මිතුරෙකුගේ ගැටළුවකි.එනිසා පළමු පහර එල්ල කිරිමට ඔහුට ලබා දීමට තරම් අප කාරුණික වුවත් ඉන්පසු හැගිම් පලනය කරගත නොහැකි වුයෙන් එල්ල වු නොසිතු ප්‍රහාරයෙන් බරපතල ඉදිමුම් හා සීරීම් තුවාල ලබන්නට එතැන සිටි 12 වසර අයියලාට සිදු විය.දැන් අපට සතුටුය.අප මිතුරාද ඔහුගෙ පෙම්වතිය ඉදිරියේ වීරයෙකි.පාසල ආරම්බ වීමෙ සීනුව නාද  වු හෙයින් පන්තියට යාමට පිටත් වූයෙ මහත් සතුටකිනි.මෙතෙක් කල් හිත් තුළ පැව්ති ආවේගයන් සියල්ල හමාරය.දැන් ඇත්තේ එක එකාගෙ පොර ටෝක් ටිකය.පාසල මැදින් වැටී තිබුණු කුඩා මාවත දිගෙ අප පන්තිය තිබුණු ශාලාව වෙත පිය මනින විට වෙනත් අයෙකුට අප පසු කර යාමට නොහැකි වුයේ පාර පුරාම අප විසිරී ගමන් කල නිසාවෙනි.

“මචන් අර එහා පැත්තෙ එන නන්ගි මරු නෙද බන්”
ඒ මගෙ ලගින් ගමන් කල මිතුරාගෙ හඩයි.අප ඉදිරියෙන් හදිසියෙන් පය තබමින් පැමිණෙන නන්ගිලා දෙන්නෙක් පෙන්වා ඔහු පැවසූ දෙය ගණනකට නොගත්තත් සුපුරුදු දගකාරකම නවතාගන්නට නොහැකි වූ නිසාවෙන් ,
“යකෝ ඔය නන්ගිලාට යන්න ඉඩ දීලා පාරෙන් අයින් වෙයල්ලා”
යයි පැවසූයෙ නිකමටය.එහෙත් එයින් කිපුණු මිතුරෙකු
“ඔච්චර අමාරුනම් උඹ අයින් වෙලා ඉඩ දීපන්කො”
ලෙස පැවසුවේය.කට වහගෙන ඉදලා නිකන් චාටර් වෙනවට වඩා කාවහරි බිල්ලට දීලා බේරෙන එක හොදයි කියලා හිතුන හින්දා ලග හිටිය මිතුරගෙ කරට අතක් දාලා,
“නන්ගි මේ අයියට ඔයාව මාර ලස්සනයිලු,ආදරේ හිතෙනවලු”
කියලා කීවම නෙමෙයි නිකමට කියවුණාය.මෙතෙක් බිම බලන් උන් ඇය මරාගෙන කන්න තරම් වු තරහකින් පුපුරණ මුහුණින් ඔලුව උස්සා මදෙස බලා නැවත බිම බලා ගත්තේ අප මිතුරු කැළගෙ මුවින් නැගුණු සිනහව දරාගන්නට නොහැකි නිසා වන්නට ඇත.කෙසේවෙතත්   එය අප කෙල්ලෙකුට විහිළු කළ පළමු වතාව නොවුණත් එතැණ උන් දෙදෙනාගෙන් අපගෙ විහිළුවට ලක් වූ ඇය සැබැවින්ම ලස්සනය.නැවත හැරී බලන්නට සිතුණත් එය නොකළෙ මිතුරන්ගෙ විහිළුවට ලක් විමට අවැසි නොවු හෙයිනි.සැබැවින්ම එ හැගිම මා හට ආගන්තුක වුවත් මිතුරන්ගෙන් එය සගවාආ ගැනීමට මට හැකි විය.එනමුත් පන්තියෙදී උගන්නන කිසිම දෙයකට හිත යොමු කිරීමට අද නොහැකි වන බවනම් නිසැකය.පාසල ආරම්බ වී පළමු කාලපරිච්ඦේදයෙදීම මට එය පසක් විය.නෙතු ඉදිරියේ මැවෙන ඒ රුව ගැන සිහි කරමින් සොදුරු සිතිවිලි දැහැනක සමවැදී සිටියත් ඒ සිතිවිලි දැහැනෙ සමවදින්නට තවදුරටත් අවසර නැත.ඒ විදුහල්පතිතුමාගේ හඩයි.
අප අන්තියෙ සිටි ගැහැනු ලමුන් වැනි පිරිමි ළමුන් දෙතුන් දෙනෙකු හැර අන් පිරිමි ළමුන් සැමටමවිදුහල්පතිතුමාගෙ කාර්යාලයට යාමට නියෝග ලැබිනි.අප එහි ලගා වන විටත් අප අනෙකුත් සාමාජිකයින් එහි පැමිණ සිටි අතර ඔවුන් අපව සාදරයෙන් පිලිගන්නා ලදි.ගතවූයේ මද වේලාවකි.විදුහල්පතිතුමා අසරණයින් කිහිපදෙනෙකු සමග පැමිණෙයි.සමහරුන් අත් වෙලාගෙනය.සමහරුන්ගෙ නිළඇදුම් වෙනස් වි ඇත.කොණ්ඩය අවුල් වි ඇත.විදුහල්පතිතුමා පෙරටුකොට පැමිණෙන ඔවුන් දුටු විට මුවගට නැගුණු සිනහව පාලනය කරගැනීමට අප සැමටම  මහත් වෙර දරන්නට විය. සැබැවින්ම ඔවුන් පාසලෙ කුඩා පන්ති වල සිසුන් ඉදිරියෙ පොරවල් ලෙස පෙනි සිටි 12 වසර අයියලාය.උන්ට වඩා අප පොරවල් බව උන්ට අද උදේ අප පෙන්නුවත් අපටත් වඩා විදුහල්පතිතුමා පොරක් බව පෙන්විමට යන අවස්ථාව මෙයයි.
“මෙහෙම එවුන් ශිශ්ය නායකයො කරලා හරියනවද.ගලවනවල ඔය බැඦ්.”
කන් පිරෙන්න තරම් බැණුම් ගොඩකට පසු ලද ඒ විදානය මටත් මගෙ හොදම යලුවාටත් තවත් අප මිතුරු කැළේ සගයින් දෙදෙනෙකුටත්ය.අවවාද කිරිම් ටිකකට පසුව ශිශ්යනායක රැස්වීමෙදි නැවත් බැඡ් එක ලැබෙන බව අත්දැකීමෙන්ම දන්නා නිසාම කිසිම පැකිලීමකින් තොරව අප විදුහල්පතිතුමාගෙ අනට කීකරු විය.ඉන්පසු ලද වෙවැල් පහරවල් නුපුරුදු නොවුයෙන් එවා ඉවසිම එතරම් අපහසු නොවිය.අපට පහරදෙන අතරතුර
“මොනවද යකො පොඩි එවුන්ගෙන් ගුටි කන්නෙ තොපිත් අල්ලගෙන දෙන්න එපැයි මෙවුන්ට,තොපෙ අතපය නැද්ද?”
ලෙස විදුහල්පතිතුමා අර අසරනයින්ට දෝශාරෝපණය කරන විට අපට එතරම් සතුටක් මිහිපිට වෙනනම් නැතිවාක් ලෙස හැගුනි.විදුහල්පතිතුමාගෙ පහරවල් ඉවසාගන්නට හැකි වුවත් උදෙ පටන් හිතට වද දෙන එ සොදුරු රුවට හිමිකාරිය එය දැකිම කෙසේනම් ඉවසන්නද.එය ඔවුන්ගෙ පුස්තකාල කාලපරිඦ්ඦේදයයි.පුස්තකාලය වෙත යා යුත්තෙ විදුහල්පතිතුමාගෙ කාර්යාලය ඉදිරියෙන් විම මාගෙම කරුමයකට සිදු වූවක් වියයුතුය.ඔවුන් අප ඉදිරියෙන් යන විට මමත් මාගෙ මිතුරාත් විදුහල්පතිතුමාගේ දැඩි ප්‍රහාරයකට ලක් වෙමින් සිටීම තරම් අපහාසයක් තවත් ඇතිද.දඩුවමින් පසු පන්තියට පැමිණි වහා පන්ති බාර ගුරුතුමියගේද දැඩි වාග් ප්‍රහාරයකට ලක් වන්නට සිදු විය.මේ සැම අවසන අප පන්තියෙ යෙහෙලියන් අපව සනසනු වස් 12 වසර අයියලා වෙනුවෙන් බාවිතා කල වචන සැබැවින්ම ඉතමත් බයන්කාරය.එතරම් බයන්කර වචන ඔවුන්ගෙන් මතු වූයෙ අප කෙරෙහි ඇති සහොදර බැදීම නිසාම වන්නට ඇත.විවේක කාලයෙදිද මා ලගින් ඇසුරු කළ ඉහළ පන්ති වල අක්කලාගේ බැණුම් වලට ලක්වන්නට සිදු විය.නමුත් අද මෙ සියල්ල අබිබවමින් මසිත තෙරපෙන්නෙ එක් සිතිවිල්ලකි,එක් රුවකි.ඒ උදෑසන දුටු සොදුරු රුවයි.එදින පාසල නිමවි නිවසට යනවිටද නිවසට ගිය පසුවද හැම මොහොතකම මසිත වෙලා පැතිර හොල්මන් කලේ ඒ සොදුරු රුවැත්තියයි.

No comments:

Post a Comment