"තියෙන වනචරකම"

කියාගෙන ඒකි ආපහු හැරුණෙ මගෙ අතේ තිබුණ ලණුවයි පොහොර උරෙයි අතට අරගෙන.මම ගොයම් මිටිය ඔළුවෙ තියාගෙන කමත පැත්තට හැරුණා.

"නැතුව ඉතින් වෙන මොකක්ද?" 

යායෙ එහා කෙළවරේ ඉඳන් මෙහා කෙළවරේ කමතට ගොයම් මිටිය කරගහගෙන එන්ඩ අමාරු හින්දා හැමදාම අපි කරේ මඟින් මඟට ගොයම් මිටිය මාරු කරගත්ත එක. ඒක ලේසියි.ලේසියටත් වැඩිය ඒක වාසියි,එදා ඉඳලම.

කුඹුර පැත්තෙ ඉඳන් අරන් එන උන්ගෙන් අපි කමත පැත්තෙ ඉඳන් ගිහින් මැද නියරකදි ගොයම් මිටිය මාරු කරගන්නවා.ලණුව එළලා ඒකට උඩින් පොහොර උරයක් තියලා කරල් ටික දෙපැත්තට වෙන්ඩ තියලා ගොයම් මිටිය බඳින එක,ඒ ගහන ගැටේ වෙනම කලාවක්.කමතට ගොයම් මිටිය දානකොට ලෙහලා ගොඩ ගහන්ඩ ඉන්න උන්ගෙන් ලණුවයි පොහොර උරෙයි අරගෙන අනිත් අතට දුවගෙන යන්නෙ ඒකිගෙ ගොයම් මිටිය වෙන එකෙක්ට ගන්ඩ දෙන්ඩ තියෙන ලෝබකමට. 

ඇඳන් ඉන්න ගවුමට උඩින් උන්ගෙ තාත්තගෙ කිහිල්ලක් ඉරිච්ච පරණ අත් දිග කමිසෙකුත් ඇඳගෙන,වෙසක් එකට තොරණ් බලන්ඩ ගිහින් එද්දි ගත්ත තොප්පියක්ද කොහෙදත් දාගෙන උදේ ඉඳන් අව් කාස්ටකේ පිච්ච් පිච්චි හිටියත් ඒකිගෙ ලස්සනේ අඩුවක් නෑ.ඔව් ඒකි දැන් මෝරලා.ඉස්සර හිටිය චූටි කෙල්ල නෙමෙයි,ළමයි දෙන්නෙක් ඉන්න මහ ගෑණියෙක්.කමිසෙ ගැලවෙච්චි උඩ බොත්තම අස්සෙන් ලාවට පේන,කමිසෙන් වැහිච්ච පපුව දකින ඕනෙ එකෙක්ට ඒකිගෙ මිනිහට තියෙන දා‍ංගලේ හිතාගන්ඩ අමාරු නෑ.දාඩිය සුවඳට ගොයම් කරල් වල සුවඳයි මඩ සුවඳයි එකතු වෙලා මොකක්දෝ අමුතු හැඟීමක් එක්ක ගොයම් මිටිය ඒකිගෙ ඔළුවෙන් මගෙ ඔළුවට මාරු වෙන තත්පරේට මගෙ අතක් හරි,මූණ පොඩ්ඩක් හරි ඒකිගෙ ඔය කොහෙහරි වදින එක නවත්තගන්ඩ එදා වාගෙම කසාද බැඳපු මහ එකෙක් වෙලත් අදටත් මට බෑ.එදා ඉඳලම උන්ගෙ අත්තම වැරැද්දුවෙ නැති එකම හේතුවත් ඒක කියලා ඒකිත් කසාදයක් බඳිනකල්ම නොදැන හිටියා වෙන්ඩ බෑ.

අපි දවල්ට කෑවෙ කමතෙමයි.කලින් පාගපු කොළයක් උඩට වෙලා මාළු කට්ටක් සූප්පු කර කර ඉද්දි 

"මෙන්න මේකෙන් අරන් කාහන්,ආයෙ සූප්පු කරනකන්"

කියාගෙන තව මාළු කෑල්ලක් බෙදාගෙන ඒකි කුසුමා නැන්දා ගාවින් වාඩි වුණා.

"මගෙ එහා පැත්තෙන්ම වාඩි වුණානම් හෙන ගහනවද ?"

කියලා හිත හිත මන් ඒකි දිහා බලනකොට ඒකිටත් ඒක තේරිලා වගේ නෝන්ජලේට හිනාවෙලා බත් එක කන්ඩ ගත්තා.

"සුසිල් මහත්තයාගෙ සුනාමිය තව ටිකකින් එනවා කිව්වා,එහා යායෙ කොල දෙකක් පාගලා"

කියාගෙන ඒකිගෙ අයියා ඇවිත් මට එහා පැත්තෙ තිබ්බ කොට කෑල්ලක වාඩි වුනේ

"ඔන්න ඔහෙ මටත් කන්ඩ මොනාහරි දියන්"

කියාගෙන.

ඉස්සර ඉඳලම ඌ දන්නවා මම මේ අත්තමට එන්නෙ හොඳකට නෙමෙයි කියලා.ඒ පුරුද්දටම වගේ අදත් ඌ අපි දෙන්න දිහා මාරුවෙන් මාරුවට බල බල බත් එක ගිල්ලෙ හරියට මම ඒකිව උස්සන් යන්ඩ ඇවිත් වගේ.ඒකිටත් ඒක දැනිලද කොහෙද ආයෙ මගෙ පැත්තවත් බැලුවෙ නෑ.

සුනාමිය ඇවිත් කොලේ අස්සට වෙන්ඩ ගැහුවට පස්සෙ ඒකි ගියෙ බැත එකතු කරන තැනට.පිරිමි වෙච්ච අපිට ඔතන කොරන්ඩ දෙයක් නැති හින්දා කොලේ අරන් සුනාමියට දාලා පැයක් යද්දි වඩේ ඉවර කරගත්තා.

"ඉස්සර නම් ඉතින් තවත් කොලේ පාගනවා,නැත්තන් බැතේ හුලන් කරනවා"

එහෙම ඇහෙද්දි මට මතක් වුණේ ඉස්සර ට්‍රැක්ටරෙන් ගොයම් පාගලා බැත හදන්ඩ අතින් කරකන රූනෙක් ගේනවා.ඒක කරකන්ඩ ගත්තහම කුල්ලට බැත අරන් රූනා ඉස්සරහට හලනකොට මම ඒකි දිහා බලන් හිටියෙ පිස්සුවෙන් වගේ.මගෙ දිහත් හොරෙන් බල බල කුල්ලෙන් අරන් බැත ටික හලනකොට මම රූනා කැරකුවට වඩා ඉබේම කැරකුණා.

කළුවරේ පොඩි ලයිට් එකක් කමතට ඇදගෙන බැත සුද්ද කරනකොට ඔය විගඩම් වෙන කාටවත් පෙනෙන්ඩ විදියක් තිබුණෙ නෑ.එහෙම පෙනුණත් එතකොට අපි පොඩි එවුන් හින්දා ඒකට මොකෙක්වත් අවලාද කියන්ඩ එන්නෙත් නෑ, ඒක මේ අද වගේ කසාද බැඳපු එවුන් හොරෙන් නටන නාඩගමක් නෙමෙයි හින්දා.

වී මිටි ටික කමතෙම කොණක තියාගෙන ගැටගහනගමන්ම අපි පිරිමි ටික එකින් එක ගෙදරටම ගෙනිහින් දැම්මා.

"මහදුරක් නෙමෙයිනෙ,ඔන්න ඕක කරේම අදිමු" කියලා.

"එහෙනම් උඹලා ගිහින් නාගනිල්ලා කළුවර වැටෙන්ඩ කලින්"

ගෑණු ටික නාගන්ඩ යද්දි වී මිටි ටික අදින ගමන් මාරුවෙන් මාරුවට ගෙනත් තිබ්බ බෝතල් දෙකක් හිස් වෙලා තිබ්බා.කමතෙ ඉතින් ඔය අහුවෙන එකකට වක්කරගෙන කටේ හලාගන්නවා මිසක් බොන එකේ පිළිවෙලක් නෑ.

"දැන් මැදැයි ඔය නෑවා,ඔන්න ඔහෙ පීල්ලෙන් අයින් වෙයල්ලා අපිටත් ටිකක් නාගන්ඩ"

කියලා ලඟ තිබ්බ ගලකට බර දෙනකොට ඒකි දියරෙද්ද ඇ‍‍ඳගෙන පීල්ල යට.ගෑණු ලස්සනම දියරෙද්දට.මට ඒකිට එහෙම කියන්ඩ හිතුණා.

"ඔන්න අපි නාලා ඉවරයි,නාගන්න කෙනෙක් නාගන්න එකයි ඇත්තෙ"

කියාගෙන ඒකි කොණ්ඩෙ ගසාගෙන පීල්ලෙන් අහකට වුණා.

"පොඩි එවුන් දෙන්න අපේ දිහාවේ අන්න,උඹත් ගිහින් ඔය ඇඳුම් ටික වනලා කළුවර නොවැටි වරෙන් රෑට කාලා යන්ඩ"

කියාගෙන ඒකිගෙ අම්මා ගෙවල් පැත්තට හැරෙද්දි මගෙ දිහා අමුතුවට බලපු ඒකි මට ඇස් වලින් කිව්වෙ,

"ගෙදර කවුරුත් නෑ" 

කියලා වෙන්ඩ බැරිද. ඔව් ඒක එහෙම වෙන්ඩ ඕනෙ. 

ඒකි ඉස්සර වුණා.

ආයෙ අඳින්ඩ ඇඳුමක් ගෙනිහින් තිබ්බෙ නැති හින්දා ඒකි තුවාය කර වටේ ඔතාගෙන දියරෙද්ද පිටින්ම ඇඳුම් ටික එකින් එක වැලට දාන දිහා මම බලන් ඉද්දි දියරෙද්දෙන් මට වහන්ඩ පුළුවන් දෙයක් ඒකිගෙ ඇගේ තිබ්බෙ නෑ.

"කොණ්ඩෙ පිහගන්නකන් හිටපන් වදේ"

"ඔන්න ඔහෙ ඕනෙ නැති කොණ්ඩයක් නෑ.මෙහාට වරෙන්"

 "මම ආසම සුවඳ"

"ඔනෑ තරම් බලාගනින් එහෙනම් ආසම සුවඳ"

"උඹේ මිනිහට දාංගලේ වැඩියි වගේ නේද?"

"ඒ මොකද?"

"මේ බලපන්කො මෙව්වා"

"වනචරකම තියෙන,මිනිහගෙන්ම අහගනින් ,මගෙන් අහන්ඩ එපා ඔව්වා"

කියලා ඒකි මහ හයියෙන් හිනාවෙවී මහන්සියට මගෙ පපුව උඩ මූණ ඔබාගත්තා.

අපි කළුවරේම මහගෙදරට යද්දි නැන්දම්මා අත්තමට ආව උන්ට කෑම බෙදන ගමන්

"මන් ඒත් බැලුවා නාගෙන ගෙදර ගිය එවුන් දෙන්නට මොකක් වුණාද කියලා"

කියද්දිම පොඩි එකා 

"අප්පච්චී ..." 

කියාගෙන ඇවිත් ඇඟට පැන්නා.