අඳුරු අහසට දරාගන්නට බැරි තරම්
සුසුම් බර වැඩි හින්දා
තිසා වැව උතුරා ගලන්නට යන තරම්
අමාවක අහසම සිනාසී හැඬුවා
ගව් ගණන් දුර තවත් අහසක
සඳක් පායා දිලුනා
එදා වාගෙම වැව් තලාවට
මට වඩා දුක හිතුණා
මගේනම් හිත හැදුණා
මන් තලාවේ පුරුදු නුපුරුදු
ස්නේහයේ මල් පිපුණා
අමාවක සඳ මටත් රහසින්
සුසුම්ලනවා ඇසුණා
මගේනම් හිත හැදුණා
No comments:
Post a Comment